Program społeczny o zasięgu ogólnopolskim.

Co najmniej raz w miesiącu media publikują lub emitują materiał „sensacyjny” na temat popełnienia przestępstwa, wykroczenia lub wywołania skandalu przez osobę nietrzeźwą. Tematem materiału nie jest uzależnienie lecz to, co dana osoba zrobiła pod wpływem alkoholu. Uwagę mediów przykuwa albo nazwisko (osoby publiczne) albo rodzaj – wymiar popełnionego czynu (np. nauczycielka poprowadziła lekcję kompletnie pijana).

Trudno założyć, że każda osoba , która dopuszcza się skandalicznych zachowań pod wpływem alkoholu jest uzależniona, ale można przypuszczać, że często tak właśnie jest. Zwłaszcza, gdy chodzi o zachowania, których nie tłumaczy chwilowa słabość, czy zapomnienie.

Przykładowa sytuacja:

Wspomniana Pani nauczycielka była tak pijana, że zawieziono ją na izbę wytrzeźwień. Uczniowie jej klasy przyznali, że wprawdzie często bywała ”niewyraźna”, ale nigdy aż w takim stopniu. Trudno uwierzyć, że zdrowa, wykształcona kobieta postanawia wypić przed lekcjami kilka kieliszków wódki.
Bardzo prawdopodobne jest to, że jest chora, i od dłuższego czasu próbowała ukryć konsekwencje swojej choroby. Udawało jej się to do momentu, kiedy całkowicie straciła nad sobą kontrolę.
Zamieszanie wokół całej sprawy nie dotyczy tego, co jest w istocie przyczyną nieodpowiedzialnego zachowania nauczycielki, ale jego skutków, które wywołały powszechne oburzenie. Dla Pani nauczycielki konsekwencje zamkną się w postępowaniu dyscyplinarnym i wstydzie z jakim będzie się musiała zmierzyć, kiedy wytrzeźwieje.
Prawo w Polsce nie ma rozwiązań, które nakazują takiej osobie podjęcie leczenia. Często uzależnienie nie jest w ogóle brane pod uwagę
w rozpatrywaniu tego typu sprawy. Tymczasem o ile można się zgodzić z tym, że za swoje czyny należy ponosić konsekwencje bez względu na okoliczności – o tyle trudno zaakceptować fakt, że nie uwzględnia się leczenia, chociażby jako metody na zmniejszenie ryzyka popełniania kolejnych wykroczeń.

Ta luka jest miejscem działania programu ReAkcja.
Zadaniem Fundacji będzie dotarcie do konkretnej osoby, udzielnie bieżącego wsparcia (konsultacja z terapeutą) i pokazanie możliwości leczenia. Bezcenna na tym etapie projektu może być pomoc członków wspólnoty AA (własne doświadczenia).